คนทำงาน กับสิ่งที่ได้รับ

แม้ว่าจ่าเพียร...จะจากไปแล้วที่สี่งหนึ่งที่ยังคาใจกับหลายคน..ว่าทำไมถึงเป็นอย่างที่เห็น..คนทำงานส่วนมากทุกหน่วยงานทุกกรมกอง...ไม่มีคนเห็น..แต่พวกประจบสอพลอ...วัน ๆ เกาะติดนายพวกนี้ส่วนมากได้ดี...แต่ชั่วขณะหนึ่งเท่านั้น...ฟ้า..ดิน..ย่อมรู้..และไม่มีสิ่งใดที่จะสุขใจเท่ากับคนทำความดี...ถึงตายก็ยังมีคนสรรเสริญ..แต่คนทำชั่วยิ่งนานวันความชั่วยิ่งปรากฏ...วันเวลาจะพิสูจน์ตัวของมันเอง ...สงสารจ่าเพียร..ถ้าวันที่เขาจากไปมีความสุขทางใจมากกว่านี้...แต่นี่เหมือนกับจากไปด้วยหัวใจที่เจ็บปวดจากหน่วยงานที่รับผิดชอบ..ที่ไม่รู้ว่ารับผิดหรือชอบกันแน่..จากไปด้วยใจที่ร้องไห้.....ความสงสารที่ทุกคนพุดคำนี้ให้ได้ยินจึงขอส่งบทความนี้ให้จ่าเพียรจากไปด้วยดี ให้ไปสู่สุขติภพที่สมบูรณ์....